Linie papilarne
Nowoczesne urządzenia wykorzystują szereg zaawansowanych metod identyfikacji użytkowników. Dzięki spopularyzowanym w smartfonach czytnikom linii papilarnych z łatwością możemy odblokować telefon bez wpisywania kodu. Za pomocą takiego czytnika możemy również dokonywać szybkich płatności, robiąc zakupy online. Wraz z rozwojem technologii ulepszane są kolejne rozwiązania wykorzystujące dane biometryczne do weryfikacji tożsamości. Jakie będą tego konsekwencje?
Rozważania powinniśmy zacząć od przypomnienia rodzajów biometrii, na których bazują zaawansowane urządzenia weryfikujące.
Rozpoznawanie głosu
Biometria głosowa wykorzystuje model wzorca głosu – voiceprint. Na podstawie nagrania przypisuje cechom fizycznym i behawioralnym matematyczne parametry. Głos ludzki jest niepowtarzalny. Posiada szereg indywidualnych właściwości: akcent, sposób wysławiania się oraz szybkość mówienia. Głosowa weryfikacja tożsamości jest również możliwa pomimo chorób gardła czy dźwięków z otoczenia.
Ciekawostką jest, że Ministerstwo Finansów chciało wykorzystać tę metodę do identyfikacji osób dzwoniących na infolinię podatkową.
Geometria twarzy
Kolejną metodą jest rozpoznawanie osób za pomocą geometrii twarzy. Algorytmy wykorzystują charakterystyczne jej cechy, takie jak odległość między poszczególnymi częściami twarzy oraz relacje między nimi. Przykładowym rozwiązaniem jest eigenface, które kategoryzuje twarze w oparciu o stopień ich dopasowania do stworzonych modeli. Proces identyfikacji twarzy przypomina budowanie szablonów z cyfrowych elementów. Jest to jednak metoda w początkowej fazie rozwoju.
Budowa oka
Istnieją dwa sposoby weryfikacji tożsamości bazujące na budowie oka. Pierwszą z nich jest skanowanie tęczówki. Ostatnie badania wskazują, że najbardziej unikalną cechą człowieka jest właśnie jej charakterystyka. Drugą z biometrycznych metod jest skanowanie siatkówki dna oka. Algorytm tworzy obraz siatki naczyń krwionośnych, a następnie analizuje go pod względem charakterystycznych punktów. Ten rodzaj identyfikacji może zostać wykorzystany do weryfikacji dostępu do ściśle chronionych pomieszczeń.
Geometria dłoni
Niektóre urządzenia bazują również na geometrii dłoni. Niezaprzeczalną zaletą tej metody jest odmienne ukształtowanie ludzkiej dłoni oraz fakt, że nie zmienia się ona znacząco z wiekiem. Pierwszym krokiem jest pomiar dłoni, kolejnym – stworzenie jej dokładnego wzorca. Później następuje porównanie tego wzorca z dłonią osoby, której tożsamość chcemy zweryfikować.
Rozpoznawanie ruchu
Najbardziej zaawansowane algorytmy analizują sposób poruszania się. Ta behawioralna metoda biometryczna pozwala na rozpoznanie osób na nagraniach oraz identyfikację na odległość. Funkcje rozpoznawania ruchu wykorzystują specyfikę budowy ciała i indywidualnego sposobu chodzenia. Złożoność takich algorytmów wiąże się z podziałem chodu na fazy, następnie wyodrębnienie kluczowych punktów i obliczenie różnic w ich położeniu z uwzględnieniem kolejności faz.
Podsumowanie
Opisane metody mogą wprawiać w zakłopotanie. Sprawiają wrażenie, że w przyszłości żadnej cechy nie będzie można ukryć. Istnieją natomiast realne potrzeby takiej identyfikacji.
Rozwojowi technik weryfikacji biometrycznej powinna przyświecać jednak idea zdrowego rozsądku oraz wartości etyczne.
